Wetenschappers komen met een nieuwe definitie voor gezondheid

Historie

Al jarenlang heeft de Wereldgezondheidsorganisatie een duidelijke definitie voor gezondheid. Gezondheid is een toestand van compleet welbevinden. Een gezond mens is niet alleen fysiek gezond, maar er is ook sprake van een geestelijk en sociaal welbevinden. Onderzoeker Machteld Huber vond in 2014 dat de definitie niet langer voldeed. Zij wees erop dat volgens de definitie van de Wereldgezondheidsorganisatie praktisch iedereen een patiënt was die doorlopend behandeling nodig had. En dus was het tijd voor een nieuwe definitie van gezondheid. Een definitie die past in deze tijd.

Nieuwe definitie gezondheid

In samenwerking met de Gezondheidsraad en ZonMw is Huber – na gedegen onderzoek – met een nieuwe definitie van gezondheid gekomen. En die luidt; gezondheid als het vermogen om zich aan te passen en een eigen regie te voeren, in het licht van de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen in het leven.

Het verschil met de WHO-definitie is dat in deze visie de potentie benadrukt wordt om gezond te zijn of te worden, zelfs wanneer er sprake is van ziekte, daarbij zijn persoonlijke groei en ontwikkeling en het vervullen van persoonlijke doelen in het leven net zo belangrijk.

Zes dimensies

Volgens Huber is de nieuwe definitie van gezondheid te verdelen in zes dimensies: lichamelijke functies, mentale functies en beleving, de spirituele/existentiële dimensie, kwaliteit van leven, sociaal-maatschappelijke participatie en dagelijks functioneren. Uit het onderzoek van Huber blijkt dat beleidsmakers, onderzoekers en artsen doorgaans vooral naar de lichamelijke functies kijken, terwijl patiënten doorgaans alle dimensies even belangrijk vinden.

Benadering Geboortezorg Bijeen

In het verlengde van deze verandering ligt bij Geboortezorg Bijeen zorgprofessionals de nadruk op veerkracht en eigen regie, voelen de zwangeren zich in hun kracht aangesproken en benaderd als gezonde vrouwen. Voor de zwangere en haar omgeving is sociale participatie en zingeving ook belangrijk. Eerstelijns verloskundigen zijn zich nog meer bewust van hun belangrijke zorgtaak zoals M. Huber omschrijft: verloskundigen signaleren al in het preconceptionele stadium gezondheidsrisico’s. Zij krijgen de vrouwen en gezinnen en kinderen in beeld. Verloskundigen (ver)oordelen niet maar kijken naar wat de vrouwen en hun omgeving wel kunnen. Zij stimuleren dat de vrouw en haar omgeving zelf initiatieven nemen om de gezondheidsrisico’s te verminderen.